บรั่นดีสีขาวบริสุทธิ์ ไม่จำเป็นต้องเพาะบ่มในถังไม้แต่รสชาติกลับหวานละมุนลิ้น
เปรียบดั่ง เซ็กส์ที่ไม่จำเป็นต้องสอดใส่เข้าไปในเรือนกายแต่กลับให้ความหวานที่ยากจะลืมเลือน
คำเตือน :: เนื้อหาต่อจากนี้ อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม 18+
หากไม่ชอบกรุณากดปิด ขอบคุณค่ะ^^
บรรยากาศในห้องอาหารร้านหรูไฟที่ถูกเปิดไว้ในระดับที่สลัวให้อาหารดูน่ารับประทาน แอร์ถูกเปิดไว้ในระดับที่หนาวเพื่อรักษาสภาพความสดของอาหารแต่ตอนนี้ร่างกายของแจ๊คสันกลับรู้สึกร้อน
ร้อนทนแทบอยากจะถอดเสื้อผ้าทิ้ง
ส่วนตัวขับเคลื่อนความร้อนที่ทำให้ร่างกายเขามีอุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อยๆ ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเจ้านายร่างบางที่นั่งอยู่ข้างกายกัน ริมฝีปากเรียวอิ่มขยับคุยกับคุณอีริคอย่างสนุกปากแต่มือเล็กกลับปรนเปรอความทรมานเสียวซ่านให้เขาอยู่ใต้โต๊ะใหญ่
แจ๊คสันไม่ใช่คนหน้าหนา ตั้งแต่แรกที่มือเล็กเข้ามาซุกซนแถวเป้ากางเกงเขา เขาก็พยายามที่จะจับกุมมือเล็กไว้ไม่ให้เตลิดไปไกลกว่านี้แต่ว่ามือเล็กก็ช่างแสนซนดูไปแล้วก็เหมือนชำนาญอย่างดี มือเล็กไม่ได้ขยับหนีแต่มีมืออีกข้างและเข่ามนที่แอบยกมาพาดหน้าขาเขาไว้ข้างหนึ่งเป็นกำลังหนุน เข่ามนที่พยายามเบียดเข้ามาที่กึ่งกลางเป้ากางเกงของเขา มืออีกข้างก็รุดทำหน้าที่ต่อจากมือที่ถูกจับกุมไว้ไม่หยุดเสียจนแจ๊คสันขอยอมแพ้
เพราะมันตั้งชันขึ้นมาแล้ว
ครืด
แจ๊คสันเขยิบส่วนล่างของตัวเองให้เข้าไปใต้ผ้าคลุมโต๊ะทุกส่วนจนเหลือเพียงช่วงเอวเท่านั้นเพราะตอนนี้มือเล็กที่แสนซุกซนเริ่มลงมือปลดเข็มขัดเขาออกแล้ว
หากใครเผลอเปิดประตูเข้ามาเห็นแท่งเนื้อของเขาเด่นหราอยู่ก็คงจะไม่เหมาะ
“ อิ่มแล้วหรอ ”
“ อ่ะ อืม ครับ ” แจ๊คสันสะดุ้งโหยงเมื่ออีริคเอ่ยทัก ตอนนี้เขาแทบไม่ได้ยินเสียงหรือสนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากมือเล็กที่ล้วงผ่านซิปกางเกงเข้าไปในชั้นในสีดำของเขา
แกนกายใหญ่ที่เคยนอนสงบเริ่มตื่นตัวเต็มที่ มันขยายนูนดันเป้าชั้นในจนรู้สึกอึดอัด ความยาวของมันทำให้ปลายยอดโผล่ออกมาจากขอบกางเกง
“ แล้วคุณหนูแบมแบมล่ะครับ อิ่มแล้วหรอเห็นเอาแต่ขยับมือยุกยิกอยู่ใต้โต๊ะ ” อีริคหันกลับมาสนใจแบมแบมอีกครั้งแต่ถึงกระนั้นมือเล็กก็ไม่ได้หยุดหน้าที่ของมัน
“ อิ่มแล้วฮะ ผมรู้สึกคันไปทั้งตัวหน่ะฮะ สงสัยภูมิแพ้ผมคงกำเริบเพราะหวัด ” แบมแบมฉีกยิ้มกว้างอย่างไร้เดียงสา แจ๊คสันคงจะรู้สึกคล้อยตามถ้าหากมือเล็กไม่บีบคลึงยอดปลายแกนกายของเขาที่โผล่ออกมาจากขอบชั้นใน
นิ้วเรียวบีบคลึงสัมผัสปรนเปรอในแบบที่ทำให้เขารู้สึกดี แจ๊คสันต้องกัดฟันแน่นเพื่อสกัดกั้นเสียงครางที่พยายามจะเปร่งผ่านลำคอหนาออกมา
“ หืม งั้นหรอ งั้นก็รีบๆ หายไวๆ หล่ะ ”
แจ๊คสันสะดุ้งโหยงเมื่อนิ้วเรียวเกี่ยวขอบชั้นในดำร่นลงมาที่หน้าขาทำให้แกนกายหนาที่ชูชันด้วยแรงอารมณ์เด้งตัวตั้งชันกับแกนขา
ยังดีที่แจ๊คสันขยับตัวเข้าไปข้างในผ้าคลุมโต๊ะให้ได้มากที่สุด ไม่อย่างงั้นเขาไม่อยากจะนึกสภาพที่สถานที่นี้เป็นร้านอาหาร แต่กลับมีแกนกายมาชูเด่นเป็นสง่าในขณะที่คนตรงข้ามกำลังทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
“ อึก ” แจ๊คสันพยายามกลืนน้ำลายให้ติดปลายคอเพื่อป้องกันเสียงครางของตัวเองที่เผลอหลุดออกมา นิ้วเรียวร้อนกอบกุมแกนกายเขาเต็มมือก่อนจะรูดรั้งเป็นจังหวะร้อน
คลื่นมวลท้องบิดเกร็ง รู้สึกร้อนไปทั่วร่างเสียจนใบหน้าคมเริ่มมีเหงื่อออก มือเล็กยังคงทำหน้าที่รูดรั้งแกนกายหนาได้อย่างดีเยี่ยม มีบางครั้งที่อุ้งมือเล็กเลื่อนลงมาคลึงก้อนกลมกลึงสองข้างก่อนจะรูดมือไปตามแกนกายใหญ่เหมือนเดิมซ้ำไปมาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นจังหวะที่เร็วขึ้นทุกครั้งที่สุดปลายนิ้วขึ้นไปจนสุดปลายแกนกายหนา ปลายแกนกายใหญ่เริ่มมีคราบน้ำขาวขุ่นไหลซึม คลื่นมวลท้องลอนหนาเริ่มกระเพิ่มตามจังหวะหอบหายใจของแจ๊คสัน
“ อ่า เดี๋ยวฉันคงต้องขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน ”
“ เชิญฮะคุณอีริค ”
เสียงบทสนทนาระหว่างคุณอีริคและคุณหนูแบมแบมดังพอให้แจ๊คสันได้ยินแต่ตอนนี้หัวสมองของชายหนุ่มแทบแปลความหมายของคำพูดไม่ถูก
ฟันคมกัดกรามแน่นจนขึ้นเป็นสันนูนข้างแก้ม มือหยาบบิดผ้าคลุมโต๊ะบนตักแน่น แม้จะมองไม่เห็นช่วงล่างที่อยู่ใต้ผ้าปูโต๊ะแต่สัมผัสแสนร้อนแรง มือเล็กที่คอยลูบไล้ปรนเปรอเพียงแค่นี้ก็ทำให้แจ๊คสันจินตนาการได้ถึงขีดสุด
ครืด
ประตูห้องถูกปิดลงพร้อมกับสติของแจ๊คสันที่เริ่มเลือนรางหายไป ปลายทางที่กำลังจะขึ้นสวรรค์ในไม่ช้าต้องหยุดลงเพราะอุ้งมือร้อนดึงออกมาจากแกนกายหนาที่ขยายตัวเต็มอัตรา
“ อึก อื้อ ” แบมแบมไม่ปล่อยให้ชายหนุ่มค้างนาน ร่างนวลบางย้ายจากเก้าอี้ลงมานั่งอยู่หว่างขาชายหนุ่ม ขยับผ้าปูโต๊ะให้ปิดร่างบางทั้งร่างเหลือเพียงปลายนิ้วที่กรีดกรายไปตามหน้าท้องแข็งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามกระตุกเร่าด้วยความทรมาน
อึก
แม้มองไม่เห็นแต่แจ๊คสันก็สัมผัสได้ถึง สัมผัสร้อนชื้นที่ไล้เลียวนอยู่ปลายแกนกายหนา แจ๊คสันเดาได้ไม่ยากว่ามันคือลิ้นเรียวเล็กของคุณหนูแบมแบมที่เริ่มลากยาวลงตามแกนกายหนา ลิ้นเรียวร้อนซุกซนไปตามก้อนกลมสองข้างก่อนจะลากขึ้นมาตามรอยหยักของแก่นกายหนา
ซวบ
ริมฝีปากอวบอิ่มครอบครองปลายแกนกายหนา คราบน้ำที่ชโลมแกนกายหนาเกิดเป็นเสียงดังในยามที่ริมฝีปากเรียวอิ่มรูดรั้งไปตามความยาวของแกนกาย
“ อึ้ก อื้อ ” แจ๊คสันจิกผ้าปูโต๊ะแน่น สะโพกหนาเผลอยกตัวกระแทกแกนกายหนาเข้าไปในโพรงปากอุ่นด้วยความกระสันเสียจนรับรู้ได้ถึงยอดปลายแกนกายที่กระแทกโดนคอหอยของคุณหนูแบมแบมแต่ดูเหมือนคุณหนูแบมแบมจะไม่ถือสาซ้ำยังตอบแทนกับความร้อนแรงด้วยลิ้นเรียวเล็กภายในโพรงปากอุ่นที่ไล้วนไปรอบแกนกายหนา
อา ครั้งแรกไม่ได้สังเกตแต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าคุณหนูแบมแบมจะปรนเปรอได้เก่งดีเหลือเกิน
จะเรียกว่า ชำนาญ คงจะจำกัดนิยามได้ดีกว่า
กึกๆ
เก้าอี้ไม้ชั้นดีครูดไปตามพื้นเสื่อตามจังหวะที่สะโพกหนากระแทกแก่นกายร้อนเข้าไปในโพรงปากร้อน ลิ้นร้อนระรัวไปตามหยุ่นเนื้อของแกนกายหนาโดยเฉพาะส่วนปลายสีสดที่ลิ้นร้อนจงใจละเลงสัมผัสวาบหวานลงไป
ครืด
“ อ้าว แล้วคุณหนูแบมแบมหายไปไหนแล้วล่ะ ”
“ อ่อ เอ่อ ไป.. ขะ เข้าห้องน้ำครับ ” แจ๊คสันพยายามตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติที่สุด สติที่เรือนลางเริ่มกลับมาอย่างน้อยก็พอทำให้แจ๊คสันสรรหาคำโกหกมาตอบคุณอีริคได้
ใครจะไปบอกได้ว่าคนที่คุณอีริคตามหากำลังป้อนสวาทอยู่ที่ปลายแกนกายของเขา ซ้ำยิ่งรู้ว่าคุณอีริคกลับเข้ามายิ่งเพิ่มจังหวะร้อนหนักกว่าเดิม
นี่จงใจแกล้งเขาอยู่ใช่ไหม
“ ห้องน้ำหรอ ฉันก็พึ่งไปมา ไม่เห็นเลย ”
“ เอ่อ สงสัยจะไปห้องน้ำคนละจุดกันหน่ะครับ ” แจ๊คสันยกยิ้มแห้ง มือหนาสอดเข้าไปใต้ผ้าปูโต๊ะพยายามจับหัวเล็กที่ขยับเป็นจังหวะให้หยุดลงเพราะตอนนี้คลื่นมวลท้องเขาเริ่มปั่นป่วนถึงขีดสุด
แต่ดูเหมือนว่ายิ่งห้ามจะยิ่งยุ ริมฝีปากเรียวอิ่มห่อตัวได้รูปรูดรั้งแกนกายเขาอย่างหนักหน่วงมีบางครั้งที่คุณหนูแบมแบมจงใจใช้ฟันคมครูดไปตามเนื้อหยุ่นของแกนกายใหญ่จนทำให้ไรขนอ่อนของแจ๊คสันตั้งชันเพราะรู้สึกเสียวไปหมดทั้งร่าง
“ งั้นหรอ อ่า เวลานี้แล้วหรอ งั้นฉันคงต้องขอตัว ฝากลาคุณหนูแบมแบมให้ด้วยแล้วกันนะครับ ” คุณอีริคยกนาฬิกาก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นอีกครั้ง
“ อ่ะ ครับ ” แจ๊คสันยกตัวขึ้นตามอัตโนมัติแต่ไม่ได้ยืนจนสุดความยาวเพราะแค่นี้ผ้าปูโต๊ะก็นูนเด่นเห็นเป็นรูปศีรษะเล็กแล้ว ดีที่คุณอีริคไม่ใส่ใจที่จะมองเพราะกำลังจดจ้องอยู่ที่มือถือที่ขึ้นเบอร์ว่า ภรรยากำลังโทรมา
ครืด
คุณอีริคเดินออกจากห้องไปเรียบร้อย แจ๊คสันหย่อนตัวลงนั่งตามเดิมก่อนจะถอนหายใจพรูเมื่อริมฝีปากอวบอิ่มเริ่มทำหน้าที่ต่อ
“ อึก อื้อ ” ไม่จำเป็นต้องสกัดกลั้นเสียงครางอีกต่อไป มือหนาจับผ้าคลุมโต๊ะดึงออกไปอย่างรู้สึกเกะกะเพราะอยากมองเห็นทั้งคนและภาพเบื้องล่างให้เต็มตา
อึ้ก
และก็เป็นไปตามความคาดหมาย ศีรษะมนเล็กกำลังขยับเป็นจังหวะ ใบหน้าหวานที่กำลังปรนเปรอให้เขาดูเย้ายวนกว่าในยามปกติแต่ที่ทำให้ชายหนุ่มละสายตาไปไม่ได้คือริมฝีปากอวบอิ่มที่รูดรั้งไปตามแกนกายสีสดคราบน้ำหวานเป็นตัวหล่อลื่นให้สัมผัสวาบหวานขึ้นเกิดเป็นเสียงซวบซาบไปทั่วห้องกว้าง
“ อึก อื้อ ” แจ๊คสันเผลอสอดมือเข้าไปใต้กลุ่มผมนุ่มก่อนจะกดศีรษะเล็กเข้าไปให้ลึก ยอดแกนกายกระแทกโดนคอหอยเป็นตัวกระตุ้นชั้นดีที่ทำให้แกนกายหนาปลดปล่อยคราบน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเต็มโพรงปากร้อนแต่เพราะพึ่งนึกขึ้นได้ว่าร่างตรงหน้าเป็นใครมือหนาก็รีบดึงศีรษะเล็กออกทั้งที่ปลายแกนกายยังปลดปล่อยคราบน้ำรักไม่หมด
“ อื้อ ” คุณหนูแบมแบมร้องครางในลำคอเมื่อ คราบน้ำขาวขุ่นที่แกนกายใหญ่กำลังอัดฉีดเปรอะเปื้อนเต็มใบหน้าหวาน
“ อ่ะ ขะ ขอโทษครับ ” สติสตางค์ของแจ๊คสันเริ่มกลับคืนมาหลังจากที่ได้ปลดปล่อยเต็มที่ แต่กว่าจะกลับมารู้สึกตัวใบหน้าเจ้านายของเขาก็เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำกามแล้ว
แจ๊คสันรีบเอื้อมไปหยิบผ้าเย็นที่ยังไม่ได้ถูกใช้เช็ดไปตามใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำขาวขุ่นทันที
“ อื้อ ” ความเย็นของผ้าทำให้แบมแบมเผลอครางออกมาในลำคอ ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าและท่าทางของแจ๊คสันที่ดูรีบร้อนไปหมดจนน่าตลกขบขับ
ทั้งที่เป็นน้ำกามของตัวเองแท้ๆ แต่ทำอย่างกับมันเป็นสารเคมีอันตรายอย่างงั้น
“ ผมขอโทษครับ ”
“ ขอโทษทำไม ” แบมแบมถามเสียงเบา คนๆ นี้ช่างแปลกประหลาดเอาแต่ขอโทษเขาไม่หยุดทำอย่างกับตัวเองเป็นคนบังคับให้เขาทำ
“ ที่ทำกับคุณแบบนี้ ”
ที่ปลดปล่อยคราบน้ำขาวขุ่นไปตามใบหน้าหวานทำราวกับคนตรงหน้าเป็นนางเอกเอวีตามจอทีวีที่เป็นเพียงตัวปลดปล่อยความกามเท่านั้น
“ ไม่จำเป็นหรอก ” แบมแบมตอบกลับเสียงเบาไม่ใส่ใจว่าแจ๊คสันจะได้ยินมันหรือไม่
ใช่ ไม่จำเป็นที่ต้องขอโทษเลย
เพราะนี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาถูกกระทำแบบนี้
แต่ว่ามันก็เป็นครั้งแรกเหมือนกัน
ที่ถูกกระทำด้วยความอ่อนโยนแบบนี้ ไม่ใช่แค่เครื่องระบายความใคร่...เหมือน...
นายเป็นคนแรก ที่อ่อนโยนกับฉัน... หวัง แจ๊คสัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น